Uciec

Uciec
pomknąć w kosmos
daleko
od gwaru i ludzkiej niewiedzy

Tam pomiędzy czernią
a światłem
być, istnieć
śmiać się z głupoty.

Umknąć tylko z Ziemi
by nienawiść zostawić za sobą,
porzucić tych, co umarli
chociaż nadal żyją.

Tam
pomiędzy czernią
a światłem ciepłym i cichym
rozkroić ( )
by wiedzieć że jest żywe.

I nie mieć wyrzutu,
Ni rozterki
Nawet smutku mimo że potrzebny.

Zostawić
i uciec i gonić
i gonić…

Tam pomiędzy czernią
tam pomimo światła
tam: od gwaru, od głupoty
od wyrzutu
i gonić.

02.11.02 *** KXS

autor

KxS

Dodano: 2007-01-01 22:32:36

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie