układanka
Życie mi się rozpada,
Truchleje, niszczeje, męczy,
Szczęścia chwile minęły,
Miłość i przyjaźń odeszły.
Życie mi się rozpada,
Rodzina dawno pomarła
Fontanna już kiedyś wygasła,
Garnek ze złota pordzewiał
Mego życia, kawałki znikają
I nikt go nie chce układać
Bo po co nad starym próchnem,
Swe młode łzy wydawać
autor
ponson
Dodano: 2007-03-03 10:50:02
Ten wiersz przeczytano 469 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.