Ukraina

Piękny, naprawdę piekny wiersz! Nie, nie wazelinują
Ciebie, jestem wybredny (tak że nawet wiele moich
wierszy mi się nie podoba :) ) ale Twój bardzo
przypadł mi do gustu ;).

karmarg: zazdroszczę :). Ja kocham Ukrainę, kulturę,
język (zdarza mi się mówić czasem po ukrajińsku, i
znam trochę Ukraińców :)) no i historię. Strasznie
mnie boli że tak się mordowaliśmy przez lata... Błędne
koło krwi i nienawiści

Twój wiersz to twoja wizja i nie będę krytykować ani
wazelinować ,powiem tylko moja rodzina ucierpiała pod
czas pogromu na Ukrainie.Posłuchaj mojej wizji.

PODOLE
Ukraino ziemio nasza,
zielony stepie tęsknoty.
Tam urodzona babusia nasza,
i naszej drogi sploty.

Dniestrze szeroki rzeko błękitna,
objąć Cię okiem nie mogę .
Tam woda jest tak przejrzysta ,
i służyła nieraz za drogę.

Gdzie jesteś ziemio Podolska,
kolebko naszych dziadów.
Dzisiaj to już nie jest Polska,
tylko ojczyzna naszych sąsiadów.

Ale pamięć w sercach została,
i nikt nam jej nie wymaże .
Gdyby tak jeszcze raz trąbka zagrała,
a szabla drogę nam wskaże .

Niech nikt nie myśli że zapomnimy,
krew ojców naszych przelaną.
My tam jeszcze wrócimy ,
na naszą ziemię odzyskaną .

wiersz ciekawie napisany - niedawno wrociłam z
wycieczki na Ukrainę tam gdzie byłam to lubią Polaków
:-)
pozdrawiam.

Interesujący wiersz:)