Ukryta TAJEMNICA
Przyszłość moja w rękach tajemnicy,
świata nieznanego,
otulona jedwabiem nadziei,
powiewającym bezszelestnie,
niepewnym.
Czy jeszcze ktoś na mnie czeka?!
Ukryta tajemnica.
Do niej gdzieś droga być musi.
Po cichu,
cichuteńku
odkrywam perełki przyszłości.
Bez kresu horyzont przed oczami,
niezmierzony,
z ciemnymi chmurami,
gdzieniegdzie i blask słońca,
a dookoła: TAJEMNICA.
W samym śroku
ukrytego skarbu,
w wielkich głębinach, na dnie
skryte co najważniejsze,
co najpiękniejsze,
chronione pod powłoką samotności,
tęsknota prawdziwej miłości.
Komentarze (2)
Niech powloka sie rozkruszy
Milosc,to cudowne uczucie owiane jest najwieksza
tajemnica.Piekny wiersz.+++