Umrzeć aby żyć

Stoję naprzeciwko mapy mego życia,
zgarbiony, osiwiały, przezroczysty upiór,
obmyślam starannie ostatnią strategię,
wraz ze mną towarzysz nieodłączny - pustka.

Moja materialna postać - daleko na Ziemi
dawno już oddycha snem spokojnym cicho;
puste oczodoły znów zwracam ku mapie,
wraz ze mną towarzysz nieodłączny - smutek.

Ziarenko niepokoju, iskierka wahania
zdeptane przez piekielnych doradców oddechy,
gdy plując wnętrzościami na wpół przeżutymi
wbijali w mą pamięć straszne prawdy słowa:

"Zostaw już oczy pełne łez,
marzenia niespełnione,
zapadnij wreszcie w wieczny sen,
odejdź w nieznaną stronę.
I przebij wreszcie krwawy strzęp,
poprzez ironię sercem nazwany,
światło nadziei wygasło już,
nigdy nie byłeś, nie będziesz kochany."

Ostatnie spojrzenie, lecz z uczuć wyprane,
pieczęcią zatwierdzam wyrok ostateczny,
świt blisko, śmierć blisko,
wraz ze mną towarzysz nieodłączny - żal.

autor

Venom18

Napisany: 2005-02-08 Dodano: 2005-02-08 14:34:48

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie