Urodziny.

To były urodziny koleżanki mojej. Miały być połączone z oświadczynami.

Dwadzieścia trzy lata – kolacja i świece.
Myśli zwariowane, za chwilę odlecę.
Marzenie przeróżne z przyszłością związane.
Słowa miłe, czułe – coś przyobiecane.
Jestem tutaj. On jest. I nic się nie liczy.
Tak cicho, przytulnie – milczę i On milczy.
Patrzę prosto w oczy, jestem niczym w niebie.
Chcę Tobie okazać jak ja kocham Ciebie.
Nie wiem jak to zrobić, bo jesteś nieśmiały.
Nie chcę byś się spłoszył, chcę byś był mój – cały.
To wypite wino działa na mnie śmiało,
grzeje wyobraźnię, grzeje moje ciało.
Dotknij mnie kochany, bo zaraz zwariuję.
Płonę cala w sobie, nie wytrzymam czuję
jak mi moje myśli spokoju nie dają.
Dotknij! Pieść mnie! Całuj! Bo uczucia mają
taką moc, treść, siłę i nieobliczalność.
I na nic ma skromność i na nic moralność.
Jestem zadurzona i nie wiem co czynię.
Niech ten stan trwa we mnie i niech nie przeminie.

25. 06. 20003r. A. Ml-y.

Oczywiście nie doszło do oświadczyn, a związek ten nie przetrwał próby czasu.

autor

Andrzej Małolepszy

Dodano: 2008-06-25 00:09:38

Ten wiersz przeczytano 1110 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie