W Uroku Mroku
Piszę, z pokoju pustego, ciemnego.
Gdzie promienie słońca, dają coś
dobrego.
Gdzie mrok się kraja, po ścianach
chodzi,
My już dziś przecież, nie tacy młodzi.
Bo jak wytrzymać, dojrzałość tę dziką.
Między luksusem, a polemiką.
Komentarze (2)
Śliczna miniatura.
Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie