W urzędzie cenzury

Opisane zdarzenie w rzeczywistości nie miało miejsca niemniej tak mogło wyglądać gdyby się wydarzyło...

Warszawski cenzor Wasyl Aleksiejewicz siedział za biurkiem i czytał właśnie rękopis, który mu przyniósł do zatwierdzenia 36 –letni poeta Adam. Trzymając papierosa w ustach cedził każde słowo, które wypowiadał komentując obszerne dzieło.

- Tjaaa , -mruknął wypuszczając kłęby dymu nosem.

- Nawet byłoby niezłe, ale strasznie długie. Nie dałoby się tego jakoś skrócić. Te zapychacze w wersach tylko wszystko psują. W pierwszej części okropna zaimkoza już na samym początku. Kilka zaledwie wersów a mamy wszystkie po kolei : moja, ty, cię, ten ,cię ,twą ,tobie i tak dalej i tak dalej...

- Ależ, proszę pana…to inwokacja – usiłował się bronić młody autor.

- Proszę mi nie przerywać, bo nigdy się pan niczego nie nauczy –warknął złowieszczo Wasyl i zapalił kolejnego papierosa.

Cały pokój po chwili wypełniony był już błękitnym dymem o nieprzyjemnym zapachu.

- Okropne poza tym te rymy – kontynuował cenzor – czysta częstochowszczyzna na grafomańskim poziomie. W sumie całość do poprawy.

Adam posmutniał i rzekł zdławionym głosem :

- Trudno, skoro się nie podoba panu pojadę z moim tekstem do Paryża. Może tam będą innego zdania i mi wydrukują.

- A jedź pan, gdzie pan chcesz – odrzekł Wasyl i zawołał sekretarkę.

-Taniu , zrób mi mocnej kawy i odprowadź pana Adama.

Za oknem coraz bardziej świeciło słońce. Na drzewach głośno śpiewały ptaki.
Wolno kończyła się w Warszawie wiosna.
Był rok 1834.

Czy już wiecie kim był ów poeta i o jakim dziele rozmawiał z cenzorem ?

autor

Maciek.J

Napisany: 2020-12-10 Dodano: 2020-12-10 10:01:22

Ten wiersz przeczytano 2301 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie