Uśpiona Nadzieja

Jeszcze słońce spogląda na Ziemię...
Wyraźnie zmęczonym już wzrokiem
Wodzi po moim oknie...
Niedługo zaśnie, tak jak i wszystkie moje
Dzisiejsze marzenia...
Zasną snem kamiennym...
I obudzą się dopiero wtedy,
Kiedy książę z bajki łaskawie złoży na nich
Swój pocałunek...
Czyli nigdy...
Skazane na sen... na zapomnienie...
Na wieczne odpoczywanie...
Widać już Księżyc...
Nieśmiało obejmuje słońce...
Tylko w tym momencie trwają razem...
Tworzą jedność...
Nadeszła ta pora...
Pora, kiedy niebo krwawi,
Zostawiając czerwone obłoki i smugi...
Tysiące niespełnionych marzeń
Unosi się teraz raniąc dach życia...
Jeszcze tylko ten skowronek...
Rano nie zaśpiewał,
Gdyż nikt go o to nie prosił,
Nuci kołysankę - smutną i cierpką...
Nikt już nie pamięta,
Jak pięknie brzmiała ta melodia rano...
Drzewa kołyszą się w rytmie westchnień
Zapomnianego ptaka...
Niebo zaczęło zlewać się
Z zimną i ciemną ziemią...
Swą solówkę zaczyna cisza...
Koi zranione niebo...
Tuli do snu marzenia...
Dopiero kiedy prócz nicości
Nic nie śmie drgnąć,
Zasypia też moja nadzieja...
Wczorajsza nadzieja.

Nadzieja na lepsze jutro...

autor

Tajemnica16

Dodano: 2011-02-19 15:35:24

Ten wiersz przeczytano 674 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie