utopia

Moje marzenia jak promienie uderzją w ziemie.
Moja niepewność jak cierń uwiera.
Uśmiech mój spada i rozbija się o krawędzie Twojej obojętności.
Wbija się spojrzenie w gałęzie myśli.
Szum włosów zagłusza płacz.
Nad wszystkim rozpościera się blask łzy, która płynie i pozostawia ślad dla następnej.
Każda z nich oczyszcza umysł i dusze,
tylko na chwile pozwala sercu tętnić życiem.
Ciernie niestety coraz mocniej wbijają swe dibelskie szpony w moją pierś.
Twoja obojętność zabiła a usta dały życie.

autor

Vilandra....

Dodano: 2006-12-06 20:15:41

Ten wiersz przeczytano 439 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie