Voodoo

Laleczko moja...

wzbudzająca zachwyt

wszechogromu kosmosu

Dlaczego w chaosie pogrążona

tracisz tragizm nicości?!

Kim jesteś w moich snach?!

Kogo postać przybierasz?

Czego chcesz?

Umieram...

Znowu jesteś tu...

okres błędów i głupstw

widzę przed kultem rozpaczy

tracę siły... upadam

laleczko ratuj!

klęska połamanych kwiatów

klęska służebnicy braku idei

Nie wierzę w nic!

Nie mam żadnych perspektyw!

cisza...

kamień odłożony na trawie

w nirwanę zapleciony...

już nic nie czuję

tylko słyszę

krzyk twój moja laleczko

brak ci tchu

Nie odchodż w gorzki smak pustych kar!

Świat ludzi żywych zaklinam!

Już was nie ma

bo znikłam z...laleczką

Na skrzydłach oddalone

płyniemy po niezbitych

posadach świata

Umarłaś ty laleczko

umarłam ja

w dżwięczny
krzyk nieodwzajemnionej miłości

Tak chyba musiało być...

autor

blacksun

Napisany: 2002-10-25 Dodano: 2006-01-31 19:27:27

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie