wasz Bóg

ciemność,
a wśród niej blask świecy,
co oświetla
mą twarz pełną udręki.
czemu mi przyszło
ronić łzy słone?
sam siedzę
i piję wódke z lodem
do lustra,
a odbiecie mówi "zdrowie".
ukochałem trunek ten
jakby był mi bliski,
co by było mi radośniej
toast wznoszę.
wiem,
że pomoże - to złudna nadzieja
na całe zło,
które mi doskwiera teraz.
mimo to piję
i umrę z kieliszkiem w dłoni,
wiedząc, że wasz Bóg
mógł mi naskoczyć!

autor

Albert Fish

Dodano: 2008-07-20 22:07:00

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie