wdowi los
ojcem i matką ciężko być
serce tak boli, ciągle żal
samemu znosić dziecka pisk,
gdy cieniem śmierć maluje czas
żałoby smutne, długie dni
na pół podzielił głupi los
pustkę wypełnia tylko nikt,
płacze rodzina, nie ma dość
w kamieniu trudno schować twarz,
przytulić zimny, cichy grób,
życiową przędzę zerwał wiatr,
nie zbudzisz snu wiecznego już
Komentarze (50)
No nie, nie zbudzisz, tak już zaprogramowano, smutek
bohaterem wiersza.
Trzeba to przeżyć aby móc powiedzieć mhmmm wiem jak
Ty się czujesz...powiem tak mhmmmmmm wiem jak to jest
utracić kogoś bardzo bliskiego...poznałam ten
smak...ściskam serdecznie:)
Piękny, poruszający wiersz.
Kilka słów przykuwa mą uwagę. Czytając je robi się
zimno, zimniej i chce się zapytać "dlaczego" "pustkę
wypełnia tylko nikt" Wiersz napisany z wielkim
smutkiem i żalem.
w kamieniu trudno schować twarz,
przytulić zimny, cichy grób,(fakt ale wspomnienia to
coś co powinno się pielęgnować nawet jeśli bolą)
Życie człowieka jeszcze mami a przecież bliscy
odchodzą seriami...
Przepiękny w swoistym przekazie bólu i
beznadziejności. Podoba mi się i to bardzo.
cisza, samotność, nadzieja
ze los się wkrótce odmieni
i będą lsniące diamenty
zamiast brukowych kamieni
"w kamieniu trudno schować twarz" i łzy w niego nie
wsiąkają... to trudne zostać na świecie samemu
"...żałoby smutne, długie dni
na pół podzielił głupi los
pustkę wypełnia tylko nikt..." smutny wiersz...
przejmujący wiersz i bardzo smutny, myślę że obecny
czas nastraja nas do takich mysli
Piękny wiersz o przemijaniu, skłania do zadumy.
Pozdrawiam.
Nic się nie wróci, nie cofnie i nie powtórzy:(
witaj, piękny wiersz, trwaj, żyć trzeba,
los jeszcze wynagrodzi. ozdrawiam.
Wszystko musi mieć swój właściwy wymiar i miłość, i
śmierć, i żałoby kir... wprzódy żyć trzeba a
opłakiwać... no cóż - zgodnie z sumieniem i zdrowym
rozsądkiem.