Wędrowiec idzie do światła

Napisałam ten wiersz dosłownie przed chwilą. Myślę .że zrozumiały będzie dla wszystkich. Czasem tak właśnie mam,że piszę bezpośrednio na bej.

Przyszedł a ja nie spodziewałam się,
Że zamieszka tak bardzo w moim sercu.
Dziś bolą oczy od łez i krtani brak tchu,
Spokojnie niewidzialnym gestem.
Wstąpił po drabinie ze szczebelek mojej radości,
By potem z góry zrzucić mnie w dół.
Miłość rozsypała się jak ziarna,
Kołysane wiatrem.
Jak szept wody górskiego potoku?
Czasem odzywa się we mnie.
Słowami gniewnymi i pełnymi dobroci,
A ja mimo wszystko czekam.
Czekam na jej nadejście.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-07-25 Dodano: 2006-07-25 00:12:46

Ten wiersz przeczytano 633 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie