Wehikuł czasu

„Wehikuł czasu”


Obłoki dziś wyjątkowo tak nisko biegniecie,
Niewidzialnymi stopami po kominach czerwonych.
Wzbudzając wiatry, wzbudzając wspomnienia,
Płacząc przelotnie nad mną, znając mą przeszłość.
Jakby w panice toczycie swą moc naturalną,
Co dzień gdzie indziej, dziś we wschodni horyzont.
A ja się domyślam, co chcecie uczynić…
Uciekaj gwiazdo, spowrotem, pozostań czysta,
One oblepić gotowe cię smutkiem i żalem.
Jak nigdy zajdź wschodem i jak nigdy zachodem wzejdź.
Spowrotem, w te przed nocą godziny.
I nagle z zachodu wyjrzała, z zegarkiem w palcach
Gwiazda o czasie, jedną noc młodsza,
Obłoki znikły, tylko zagrzmiały raz jeszcze.
Raz jeszcze my…

autor

Paweł

Napisany: 2004-12-06 Dodano: 2004-12-07 01:04:54

Ten wiersz przeczytano 561 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie