Węzeł

Stan uwięzienia w rutynie życia codziennego, gdzie
brakuje pociechy i spełnienia, a marzenia stają się
przybladłe i niezrealizowane, pozostawiając uczucie
uwięzienia w przywiązaniu do tego, co znane.
(+)

Re: pani Mija,
dziękuję za wgląd do wiersza,
komentarz,

pozdrawiam serdecznie:)

Celnie w stosunku do tych, których to dotyczy. Nie
zawsze jest tak smutno, kiedy duet zgrany.

Re: Eliza Beth,
dziękuję za wgląd do wiersza,
komentarz,

pozdrawiam serdecznie:)

Zawsze się zastanawiałam, czym są przywiązania, czy
jeszcze jest w relacji Miłość? Może to obawa przez
samotnością, aby odejść? Skoro jednak jest dobrze,
lepiej niczego nie zmieniać? Tylko skąd ta uwaga o
przywiązaniu? Jesteśmy chyba nazbyt skomplikowani jako
ludzie?

Pozdrawiam pięknie ;-)

Kolejnym miłym Gościom
dziękuję za wgląd do wiersza,
pozostawione komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)

Niezwykle refleksyjne o smutnym życiu we dwoje, i
depresyjnie, w dobrym wierszu.
Pozdrawiam serdecznie.

Smutek przenika wersy, ale i rzeczywistość.

Trudno rozplątać taki węzeł, należałoby zastosować
metodę Aleksandra Wielkiego... i przeciąć.
Niewielu się na to zdobywa, po latach związku. Smutna
prawda.

Celna puenta.

Życiowy, głęboki wiersz!
Bardzo wymowny.

Serdecznie Cię pozdrawiam

Niestety. Ludzie coraz mniej szanują własne słowo i
kiedy "skrzydła odfruną", coraz mniej par decyduje się
trwać.

Refleksja dająca do myślenia. Pozdrawiam z podobaniem.

jestem na TAK

Z codziennością, to jak z połowicznie napełnioną
szklanką - jedni widzą półpełność, a drudzy
półpełność.
Pozdrowionka :):)

smutny, ale i tak też bywa

jeśli o pociechach... jak wyfruną z gniazda ciężko im
wrócić są tak obezwładnieni nowym swoim gniazdem że
... ...węzeł zawiązany nijak rozplątać