Wiatr i skóra

Napisałem ten wierszyk będąc na spacerku

Gdy wiatr ociera się o naszą skórę
bawi się z nią,
muska ją czule
Jak by chciał się bawić,
jak by chciał z nią tańczyć
a skóra się rumieni
i pachnie zapachem pomarańczy.
Ociera się wiatr o skórę leciutko
pieszcząc delikatnie,
raz prawę,
raz lewę uszko
póżniej ramiona,
dalej śliczna szyja
I dalej wiejąc juz nic nie omija.
Jest to dla skóry bardzo przyjemne,
lekko ją chłodzi,
delikatnie gładzi
A skóra jak w tańcu daję się prowadzić.
Ogarnoł więc wiatr
całość raz jeszczę,
i poleciał dalej nie martwiąc się
juz niczym więcej

wspaniałe przeżycie

autor

Cameleo

Napisany: 2008-05-14 Dodano: 2008-05-14 17:57:45

Ten wiersz przeczytano 1660 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie