Wieczor

dla Krystiana

Wieczor, cisza...
swiatlo ksiezyca blade
pada na drzewo bezlistne
jak zrozumiec te cisze?
o czym myslec mi trzeba?
gdzie swoj glos
me serce uslyszy?

Zagubione w tej ciszy
wsrod galazek jabloni
teskni za tym co bylo
co byc moze powroci
za promykiem radosci
dzieckiem szczescia i lata
za pogodnym szumem lisci
na wietrze

Nie potrafi sie cieszyc
mrokiem snow zimowych
i szaruga tych dni bezsnieznych
nadsluchuje odglosow
krokow zimy krolowej
by rozbielic swe
smutne wnetrze

I tak wola i krzyczy
chociaz szumcie lub wyjcie
glosne wichry polnocy nade mna
by uciszyc te cisze
i uslyszec radosci
ktore dzis juz
na pewno
nadejda

autor

winter

Dodano: 2008-12-22 18:03:32

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie