Wiejskie życie

Nie zabijajcie tego co
Ogniem czarnym się tli.
Może trochę później już,
W waszych oczach pojawią
Się łzy.

Niszczyć serca, powołanie,
Burzyć życie, kłamać ziemie.
Czy myślicie może o tym,
jakie tego jest zakończenie?

Po co musimy się rodzić,
Skoro i tak świat jest odmieniony.
Po co smagać zimnym cierniem,
Umysł wasz tak dzisiaj
Doświadczony.

Wieść spokojne, wiejskie życie,
Zdala od niemoralności.
Kochać, płakać, śmiać się ciągle,
Wśród kwitnącej ludności.

A na końcu siwej drogi,
Poskładać wszystko w jedno serce.
Nie musimy być wrogami,
Ale przyjaciółmi, prócz tego,
Nic więcej.

autor

Kornelia

Napisany: 2005-02-15 Dodano: 2005-02-15 10:10:24

Ten wiersz przeczytano 1534 razy

Oddanych głosów: 47

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie