Wieko twej duszy

Zapal świeczkę
Nie bój się
Idź do przodu
Zamknij drzwi za sobą
Zapomnij o swoich
Przewienieniach
Wszystko będzie ci
Wybaczone
Złap motyla w swą dłoń
Zatrzepoce skrzydłami
Przekonasz się, że nić życia
Jest krótka
Przejdziesz po niej
Niezauważalnie
Potykając się czasami
Przemierzając wbród
Morze zakłamanych postaci
Wyjmiesz wtedy z głowy
Najważniejsze wspomnienia
Zamkniesz je w kufrze
Poznasz czym jest samotność
Ona sprawia,
Że zamykasz się w sobie
Z egoistycznymi myślami.
Potem spróbuj otworzyć
Wieko kufra,
A odkryjesz jasny i klarowny skarb

autor

Alex@

Napisany: 2005-01-14 Dodano: 2006-09-15 20:00:29

Ten wiersz przeczytano 412 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie