Wielki pająk
Mały pajączek
urósł do niewyobrażalnych rozmiarów.
Przez dwa lata karmiłam go
wspomnieniami, marzeniami i złudzeniami.
Nie wiem, na co czekam.
Nie wiem, na kogo czekam.
Ogromny pająk zjada
resztki mojego mózgu.
Podobno byłam sławna,
bo robiłam to, co zwykle.
Ktos to docenił.
Mój płacz i mój śmiech,
moją przeszłość, teraźniejszość i
przyszłość...
Pająk zje to wszystko.
Nie chcę być dorosła!
Ale nie umiem pokonać
wielkiego pająka...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.