........

Biała łza spływa po policzku
Nieprzerwanie, cicho, spokojnie
Lecz nie znika zapomniana w piekle rozpaczy
Unosi się szczęściem, które ją stworzyło, wydało na świat
Jest wiecznie żywa, grzechem nieskalana
Jak dziecka śmiech, szczery, bez fałszu
Choć jedyna, nie czuje samotności
Samo istnienie wystarczy jako towarzysz życia
Wszystko znaczenie straciło wobec jej piękna
Bieli przejrzystej, dziewiczej czystości
Nadaje kropli boskiego znaczenia, boskiej utopii

autor

malenka_rybka

Dodano: 2008-03-07 13:26:08

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie