:(

może trochę pod proze podchodzi, ale cóż...

W tym sztucznym uśmiechu
odzwierciedlają się jej rozbite marzenia.
Wszystko co sobie zaplanowała,
straciło swój sens.
Z żałosnym poczuciem winy
zrozumiała, że nie warto pragnąć.
Mimo, iż nie ma rzeczy niemożliwych,
dla niej są nieosiągalne.
Kolejna porażka przekonuje ją,
że optymizm to fikcja zmyślona.
W jej wymuszonym uśmiechu
nie widać odeszłych marzeń…

Piekary, godzina 11.00, sala 33, lekcja WOKu

autor

Kasiunia

Napisany: 2008-01-15 Dodano: 2008-07-01 15:42:16

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie