K o s t k a

Poukładane
jak klocki z dziecinnych lat
tworzą szkic obrazu
skomponowany w całość
tylko ja w tej układance
jestem niewiele znaczącym pionkiem
na szachownicy życia
małym szarym kółkiem
w trybach maszyny czasu
zwykłą istotą zagubioną w tłumie

nie oceniaj proszę zbyt surowo
jeśli wykonałem nieprawidłowy ruch
lub postąpiłem niewłaściwie
poprawie swoje naganne zachowanie

jestem tylko człowiekiem
uczącym się każdego dnia
prawidłowości życia
poprawiam popełnione błędy
a w długie koszmarne noce
rozmawiam z sumieniem
słuchając jego głosu i pouczeń

tak trudno
jest dźwigać własny ciężar
chcąc pokonać słabości
dążyć do doskonałości
aby stać się kostką
dopasowaną prawidłowo
do całości.



24.05.2004.

autor

kazap

Dodano: 2010-02-03 09:31:38

Ten wiersz przeczytano 990 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie