Wieś nocą

Drzewa
- Czerń ciemniejsza na tle nocy czerni
Między drzewami rzeka coś szepcze, czy śpiewa,
Księżyc świeci i błyszczy wilgotny eternit.

Droga
Nie stwardniała, bo mrozu nie ma prawie wcale.
Chce zatrzymać wędrowców to błotem, to piachem,
Bo tu jest przecie dobrze, a zatem na Boga
Po co tę wieś opuszczać? Iść, czy jechać dalej?
A jednak darowanym ksiądz jedzie maybachem...

W domach
Zgasły ostatnie światła i tego wieczoru
Jasność w bladej poświacie zasypia i kona.
Poświacie komputerów, czy telewizorów.

Chmury
Pragną zasłonić księżyc, żeby się nie gapił,
Bo stanął nad drzewami i podgląda z góry,
Jak w domu, gdzie ekrany wszystkie pogaszone,
Skąd nie dochodzi nawet najbledsza poświata
Spracowany gospodarz drapie się na żonę.
Że też mu się chce! Przecież ma już chłop swe lata.

Powiew
Nie chce zakłócać obejść uśpionych spokoju,
Na stawie nie ma siły, by ruszyć sitowie,
Roznosi tylko po wsi słodki zapach gnoju.

autor

jastrz

Napisany: 2022-02-11 Dodano: 2022-02-12 00:08:02

Ten wiersz przeczytano 1269 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Ojczyzna

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie