Wiosenne powroty

Dzikie gęsi powróciły nad jezioro,
jego fale szmaragdowe słońce grzeje.
Od rozłąki naszej lat minęło sporo,
że powróci miłość wciąż żywię nadzieję.

Życie przeleciało jak liść wiatrem gnany,
kiedy się oderwie od swojej macierzy.
Szczęście legło w gruzach, zostaliśmy sami,
co się z nami stało aż trudno uwierzyć.

Która to już wiosna, jesień poza nami?
Ile srebrnych włosów przybyło na skroni.
Jeszcze więcej chustek przemoczonych łzami,
a ciebie wciąż nie ma, pustka w domu dzwoni.

Może dziś powrócisz samotnym łabędziem,
skończy się tęsknota, spełni co się śniło.
Nasze wspólne bycie tak jak kiedyś będzie,
zagubiona w świecie odrodzi się miłość.

/witam wszystkich serdecznie, przepraszam ze tak z doskoku, tak mi dyktuje siła wyższa,/

autor

wrobel

Dodano: 2012-03-02 15:26:00

Ten wiersz przeczytano 2184 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie