Wiosna spać mi nie daje

promienie słońca po powiekach skaczą
świt już do moich oczu dociera
palcem niechętnie kołdrę odchylam
jasność przez szyby radośnie się wdziera

dźwięki nachalnie do uszu dotarły
mieszają się krzyczą aż głowa boli
odganiam je szeptem one niechętnie
odchodzą cichną wracają powoli

sen zostać nie chce choć wczesna godzina
już słyszę serce bijące radośnie
za oknem jesień przystraja ulice
a ja nie wiem czemu myślę o wiośnie

wciąż senne oczy otwieram powoli
wiem że uczucie to dobrze znam
z uśmiechem witam kolejny dzień życia
o jeden mniej już do wiosny mam

autor

zuleyka

Napisany: 2014-09-18 Dodano: 2014-09-18 17:26:13

Ten wiersz przeczytano 1014 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie