wiosno
gdy usłyszałaś pierwszy wybuch
i rozważałaś co robić -
odkryłam że strach leczy lęk
gdy potem leżałaś
rozstrzelana na ulicy
przykryta prześcieradłem
obok ciał swoich dzieci -
pojęłam że śmierć leczy traumy
na szpital spadły bomby
ten w którym miałaś rodzić -
myślałam: ból jest położną
nauczy cię jak wyprzeć
a gdy straciwszy dom
uciekłaś do zimnych piwnic
zaczęłam wreszcie widzieć
gdzie mieszkam - że stoi dąb
tu się pochyla słońce
a tu jest wejście do parku
na nowo ujrzane chociaż
mijam je codziennie
jak dzisiaj Ukrainki
idące na cichy spacer.
tu przyjechały oddychać
za ciebie
autor
Wanda Kosma
Dodano: 2022-03-21 23:29:26
Ten wiersz przeczytano 2327 razy
Oddanych głosów: 68
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Widocznie czasem potrzeba grozy żebyśmy dostrzegli
urok życia, piękno w codzienności.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam
Tak, to prawda. Powinniśmy docenić to co teraz
mamy.Ale nie mamy żadnej gwarancji co do przyszłości i
dla tego skwierczy nam w myślach co dalej. Serdecznie
pozdrawiam.
Dopiero jak wejdziemy "glebiej w temat wojny",
zauwazamy zycie, normalne, bezpieczne jakie mamy,
ktorego nie doceniamy.
Pozdrawiam Wando jak zawsze z uznaniem dla tresci. :)
Wiosna w tym roku
Nie zaczwyca
Tylko przeraza
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo poruszający.
Pochylam głowę w milczeniu....
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za wiersz.