Wołanie
Zabierz wszystkie złe wspomnienia
bym tak bolec musiała
Osusz łzy by ta ulewa
mego serca nie zalała
Spowij mgłą bolesny obraz
albo go najlepiej zabierz
W zamian mnie spokojem obdarz
Ja tymczasem zmówię pacierz
Może księżyc się zlituje
i przygarnie w swe ramiona
Ciało moje zakosztuje
snu i w duszy ukojenia
Lecz nadziei mi nie zabierz..
autor
sareneczka
Dodano: 2008-09-18 20:40:09
Ten wiersz przeczytano 827 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ten wiersz uważam za arcydzieło i mam prawo.
Ukazujesz w nim tyle smutku i wołania o nadzieje , że
łzy sie leją ciurkiem.
Przepojony smutkiem , piękny wiersz . Masz kobieto
talent.
Wiersz smutny , ale przepiękny
Zrobił na mnie duże wrażenie!!!!!!!
Mnie tez poruszył
Wiersz bardzo poruszający!
samotnosc w tlumie..........nawet tu na beju jest nas
wielu ,ale samotnosc tez doskwiera, ciekawy wiesz