wspomnienie

Przeplatają się myśli pełne niezgody
Tak widziałem, czułem, byłem tam
krok za krokiem, dotyk spojrzenie
wyłapywałem
Niczym dziecię na świat przychodzące, ciekawe
błądząc w pajęczynie myśli, zdarzeń
To nie światła
ten obraz nie z tego świata
prędzej sen, dymem liści wywołany
odzew dziwny
Już nie wzrokiem, lecz dotykiem opisywany
niematerialny lecz czy wspaniały?
Kimże wtedy się stałem?
wilkiem gotowym do skoku, cieniem nad przepaścią?
niewolnikiem własnego ciała, wolnym duchem, gniewem dawno zapomnianego bóstwa?
momentem, chwilą, ciężkim klocem?
tchnieniem, celem, słowem, czynem?
zbyt słabym wichrem?
zbyt silnym powiewem?
omdleniem, zgonem?
prawdziwym życiem?
Tylko po to , by coś dziwnym końcem spleść się miało z początkiem?
dawno zakończony wers, anielskim piórem skreślony nim zginie
nim pyłem się stanie
rozsypanym po nieboskłonie

poprawiony

autor

lornez

Dodano: 2010-04-14 10:33:26

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie