Wspomnienie o K.

Byłaś pierwszą, której zacząłem pisać słowa na dłoni
bo nie miałem odwagi ich wypowiedzieć.
Bałem się, że gdy mnie usłyszysz znikniesz wraz z nimi
tam gdzie swój odpoczynek odnajduje wiatr.


Serce moje było wzburzone, kiedy na Ciebie patrzyłem
niczym samotna łódź na morzu w czasie sztormu,
nie myśląca o spokoju, lądzie, wytchnieniu.
Kochająca ten szaleńczy żywioł mimo, że mógł ją zniszczyć.


Nigdy nie miałem odwagi pokazywać Ci tej dłoni,
choć czasem było tam napisane zwykłe "Hej"
ale niekiedy pisałem na niej całe zdania.
Bo serce, które dyktowało słowa, zawsze miało Ci coś do powiedzenia.


W końcu zniknęła twoja fizyczność,
a wraz z nią znikała powoli moja nieśmiałość.
Kiedy odeszłaś wiele razy jeszcze pisałem słowa na dłoni i miałem odwagę je pokazywać
Lecz brakowało im zapachu marzeń o Tobie

Nauczyłem się nawet pisać słowo "Żegnaj"
Lecz tylko Tobie nie potrafiłem go napisać
tak jak zmyć innych słów które napisałem tylko dla Ciebie.

autor

utkanyzmarzenia

Napisany: 2014-03-07 Dodano: 2014-03-07 07:09:39

Ten wiersz przeczytano 573 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie