Wśród nocy

W narastającej ciemności słychać tylko szum fal, co do brzegu przybijały
Wciąż nie mogę pojąć bezmiaru nieszczęść, co mnie spotkały
Ludzie jak opuszczone groby na starym cmentarzysku zapomniane
To ludzkie losy przez niezrozumiałe siły Fortuny skomplikowanie splątane
Jęk tęsknoty wyrywa się z piersi, gdy w pełni świadom swej niemocy
Leżę w trawie pod rozgwieżdżonym niebem obnażony na okrucieństwo świata pośród granatu nocy.

autor

_Vampire_

Napisany: 2004-04-03 Dodano: 2004-12-04 10:59:36

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie