Wstęga Möbiusa

ułożona grzesznie
nawlekam się na swoje myśli
nienawidząc cię za łatwość
z jaką bierzesz mnie w posiadanie

tonąca w żółtych światłach
pytań na nocnym niebie
wpatrzonych we mnie jak stado
hien czujących mój strach
układam się jak modlitewny paciorek
byś mnie przesuwał w swoich dłoniach
zdejmując warstwa po warstwie patynę obaw
w jaką przez lata ubrała mnie wyobraźnia

zanurzona w oceanie czułości jaki stworzyłeś
nabierając garściami moje ciało poczułam się
drobną łupinką orzecha dla której świat
kończy się w żłobieniach linii papilarnych
pomiędzy które układam koleje życia
w nieustannej podroży między stacjami
twoich palców niczym dziecięca kolejka
bez kresu swej drogi stale cię kochając

autor

Grusana

Napisany: 2020-08-07 Dodano: 2020-08-10 20:47:42

Ten wiersz przeczytano 2006 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie