Wstyd
Wstyd nam tych uczuć
tak nieoczekiwanych.
Tego łomotu serca i
nocy nieprzespanych.
Gdy myśli krążą w
jednym punkcie jak szalone
i burzą życie tak poukładane.
Wstyd nam, bo przecież
wiosen tyle było, a tu
znów w sercu same motyle.
Jesień już przyszła i
czas na zimę, a dusza płonie
i lód rozmywa.
I wstyd nam będzie,gdy
się zbudzimy i żal nam
będzie tamtej godziny.
Tego wszystkiego
co nam się śniło,
a tak realne i żywe było.
Komentarze (6)
Bardzo ciekawy, refleksyjny wiersz. A wstyd dla
człowieka powinien być czymś po prostu normalnym,
pozdrawiam :)
... „burzą poukładane życie” ? Afera, pozamałżeński
romans, czy tylko skryte fantazje! Tekst zostawia nas
bez odpowiedzi i to jest jego największą zaletą.
Pozdrawiam serdecznie...
Zgadzam się całkowicie z Tańczącą, nie ma się czego
wstydzić, dopóki możemy, to kochajmy :)
Uczuć nie powinno się wstydzić, niezależnie o jakiej
"porze roku" przyjdą.
Dobrej nocy życzę:)
Oby Twoje sny na jawie nie były bojaźliwe.
Pozdrawiam anula-2
Wstyd za motyle, serce i myśli,
niech tylko mi, wstyd ten się przyśni.
Pozdrawiam Sade.mu.