wybrakowanie

Ogołocona ze szczerości, z namiętności, dziecinności
okryta wstydem, zakrywam usta
otulam się szalem niewidzialnego zrozumienia
Odarta z wdzięczności, uczucia, zażyłości
otulona w bezsenność, bezsilność, bezradność.
Bez niczego, z niczym wędruję przez przestrzeń
Z wielkim bagażem winy na plecach
Czas mnie zatrzymuje, ja nie potrafię
przystać i spojrzeć mu w oczy.
Ogarnia mnie strach przed nieudolnością
niewydolnością sumienia, brakiem skurczu w klatce
Zalana falą zdumienia, przepełniona niewdzięcznością
dla własnych, czarnych myśli, sporządzonych
gdzieś w kącie nocą.

autor

shiverin

Dodano: 2009-06-09 21:10:40

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie