WYCINKA

Stoi takie drzewo,
tu w lesie niedaleko.
Co gdy, przyjdzie wczesna jesień,
pierwsze ogołocone z liści, jednak - pnie się!

Później, zimową porą,
gdy wszystko wkoło pokryte jest bielą.
Ono straszy wręcz, popękanymi
konarami czarnej korony.

Wiosną, znów
nie wiadomo skąd nabiera sił.
By puścić nowych,
gęstych zielonych pędów moc.

Latem, ukrywa się wśród
innych pięknych drzew.
Wraz z nimi dźwięcznie szumi i szeleści.
Daje sobie i nam ukojenie oraz cień.

I tak, już od lat… drwal,
kiwa z niedowierzaniem przecząco głową.
Nie wydając wyroku - ściąć!
I tak na nowo, w kolo, od lat …

autor

Atnaloy

Napisany: 2010-05-02 Dodano: 2010-05-03 09:08:31

Ten wiersz przeczytano 628 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie