Wydaje się zbyt krótkie

tylko baaaardzo zakochani powtarzają; a jak już śmierć
przyjdzie niech nas razem zabierze , pięknie ,
pozdrawiam

...serce dla serca...a ta jedność wyzwala
uczucie...jeśli nadają na równych falach, coś z tego
będzie...długo...długo...a jak musi cierpieć jedno,
gdy drugie na zawsze odejdzie....tak często
jest....kochajmy się, póki mamy dla ciebie czas nam
dany....
Pozdrawiam autora dobrej refleksji

Bojak potem żyć bez tego kogoś.

Wspaniała jest ta jedność serc,
myślę, że gdy ludzie się kochają chcieliby odejść
razem tak jak np Filemon i Baucis, z greckiej
legendy, kiedy to skonali oboje, dzięki boskiej
łaskawości, na dodatek zamieniając się w drzewo,
składające się z dwóch, dęba i lipy, która była dębową
odnogą. Kiedyś napisałam o tym wiersz, niestety go nie
zapisałam w zeszycie, a dokumenty zostały skasowane po
naprawie laptopa przez magika elektronika:)
Myślę, że ludzie też tak by chcieli, ale na ogół tak
się nie zdarza, lecz często gdy jedno odchodzi, drugie
wkrótce też odchodzi, bo pęka mu serce z tęsknoty:(
Pozdrawiam Jacku serdecznie

nie każdy ma takie szczęście
by razem być pochowanym
razem znaczy w ten sam dzień
czy dwa później kiedy nie jedneni
za miłością tęsknią latami w:)

zatrzymałam się nad końcówką...tak się zdarza, oba
serca umierają niemal jednocześnie, ale...dla rodziny,
bliskich, przyjaciół wielki wstrząs, wiem co mówię, od
takiego wstrząsu zaczęłam pisać wiersze...

Mężczyźni są z marsa, kobiety z wenus- każdy kocha
choć barwy nieco inne. Ważne, by razem, pięknie, do
ostatnich dni.

Bliskość drogich sobie osób to już jest wielkie
szczęście. Czego chcieć więcej?
Pozdrawiam Jacku.