Wyemigrowane szczęście

Nim znów poranne obudzi mnie blade słońce
Chciałbym usłyszeć Twojego śmiechu tony wibrujące
Zamiast jak zwykle śniadania lekkiego
Chce Twojego uśmiechu słodkiego
na mych ustach oddanego

Nie chce słuchać
Szumu miasta
Śpiewu ptaków
Mowy ludzi

Bo wszystkiemu za daleko jest do Ciebie

I choć jestem
Mniej mądrzejszy
I dziurawy
Gwiazdy zebrałbym dla Ciebie wszystkie

Żeby tylko tak jak kiedyś być.

autor

Sir Peter Agis

Napisany: 2007-11-07 Dodano: 2007-11-07 21:15:11

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie