wyimaginowane szczyty

zakropliłam wąskie źrenice
zobaczyć więcej chcę
podniebne loty kosztować z rozkoszą

upadać nisko
i kaleczyć stopy
ze szczytów schodząc pośpiesznie

tam szumi cisza niemego zachwytu
przeraża dotyk istnienia
a kropla smutnego osiągnięcia celu
nie wyznacza kolejnego


i dla tych którzy nierozumiejąc
czytają płytkim zerknięciem
każdy pagórek szczytem się zdaje

próżnią świat symbolu

autor

loken

Dodano: 2008-06-11 22:55:41

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie