WYMIAR - refleksja
Można nie kochać cię – i żyć, Ale nie można owocować. Wisława Szymborska
Miłość -
zawsze w jednym sercu czeka.
Gdy płochość czyjaś iluzją dotknie
sfery w środku, ciężkością porazi
i jak rozbłysk pioruna - oślepi ducha.
Nieutulona słowem i faktem z życia,
okaleczona gubi swój oddech.
Cień to człowieka i dużo lat
upłynie, nim znów drgnie w sercu.
Paraliż , bo niepokój i brak wiary,
trzyma nieszczęście w duszy.
To pogłębione, krzywe widzenie
nie pozwala się cieszyć małym.
Miłość na kolanach w kącie,
tęskni do swojego pełnego wymiaru.
Do końca pragnie żyć w mroku,
boi się ludzi, często nienawidzi.
Smutek cierpiąc na brak,
w egoizm obrasta, szukając harmonii.
Miłość nie umiera.
Linieje, chcąc się odrodzić.
/UŁ/
Ołówek;) Witaj:)Cieszę się ,że
piszesz.Dziękuję. Można wprowadzić
uśmiechnięte słoneczka za dobrze napisany
wiersz i oby takich było jak
najwięcej:)czego życzę Wszystkim piszącym.O
tym wymiarze jest też ten wiersz.Poezję jak
i miłość trzeba urodzić w sobie,a więc czy
można się jej nauczyć albo porównać?
Dziękuję Czytelnikom za czytanie i
komentarze i pozdrawiam, jak zawsze ciepło
i serdecznie Wszystkich:)
napisany Łódź,12.12.2009 ula2ula
ula2ula
Komentarze (31)
Tak, to właśnie jest miłość, ona nigdy nie odejdzie z
naszych serc mimo, że czasami bardzo staramy się ją
wyganiać. Pozdrawiam!:)
Ładnie Uleńko prowadzisz Czytelnika przez meandry
miłości, czytam rozkoszując się trafnymi
spostrzeżeniami, gotowa jestem uwierzyć w
te...płowienie, linienie:))) pozdrawiam.
Bardzo głębokie myśli...Wspaniały wiersz!
Wydaje mi się, że motto z "Gawędy o miłości ziemi
ojczystej" powinno być wskazówką do interpretacji.
"Miłość (...) okaleczona gubi swój oddech." "Cień to
człowieka (...)Trzyma nieszczęście w duszy." "Smutek
cierpiąc (...) w egoizm obrasta" - wiersz ma smutną
wymowę.
Miłość jak nadzieje będzie i pozostanie jeśli jest w
nas wiara...bardzo refleksyjny i ponad czasowe
myśli...
ładne metafory, pięknie napisane.Puenta zaskakuje
pomysłowością.Świetnie:Linieje, chcąc się
odrodzić.Pozdr.Ulko :)
Jeżeli piszesz o miłości do człowieka, to nie dziwię
się, że jest ona na kolanach w kącie. Teraz rozumiem
klimat melancholijny. Trzyma nieszczęście w duszy. Tak
jest, bo chociaż mamy wiarę w człowieka, to ta wiara
się chwieje, gdy jest krzywe widzenie prawdy.
Pozdrawiam serdecznie.
uśmiechnęłam się po przeczytaniu Twojego wiersza, bo
umieściłyśmy dziś wiersze w bardzo podobnej tematyce
:-) Ciekawie jest spojrzeć na świat Twoimi oczami :-)
Dojrzała puenta, a wiersz jak zawsze ciekawie
napisany.pozdrawiam!
Miłość to wdzięczny temat, bo jest we wszystkim co
potrzebne do życia! Pozdrawiam!
Niepotrzebne inwersje w szyku słów w zdaniach,
kilkanaście banalnych stwierdzeń dotyczących rzekomo
miłości i to ma być wiersz o miłości?
Piekny wiersz napisalas Ulu i do pomocy wzialas pania
Szymborska.Nie martwmy sie o te milosc,ona wszystko
przetrzyma.++++
Plusik...
Miłość to wiara... Uwierz, a ona się uwolni swym
smakiem
Śliczny wiersz, najpiękniejszy temat. Miłość to droga
życia mająca nie raz jakieś wyrwy czy dziury ale
ciągle jest drogą. Nie ważny jest wiek dla prawdziwej
miłości bo ona nie umiera, choć często wpadając w jej
dziury ranimy ją.Pozdrawiam.
im wiecej jest wymiarow (w strunach 11) tym bardziej
stajemy sie "plascy"
PS
......