Wyrocznia
Życie bez celu i bez odpowiedzi,
śmiech przyczajony pomiędzy wierszami,
słowo, którego nikt nie wypowiedział,
sens zbyt głęboko zawoalowany.
Rozdziera światło czarna błyskawica,
czas tylko czeka, by ukraść marzenia,
zamyka wiarę stalowa przyłbica,
tron, ciężki kamień, nie do uniesienia.
Zamknięty tunel, bez szansy powrotu.
Strach. Zbyt głębokie odniesione rany,
zostało tylko wysłuchać wyroku.
Lecz, nie wiem za co zostałem skazany.(?)
autor
HENO
Dodano: 2008-02-11 17:28:35
Ten wiersz przeczytano 427 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Hmm ciekawie o sposobie rozumowania, obraku jasnych
reguł, tajemnicy, podsumowanie trafne, trochę zbyt
łatwe rymy, ale rytmicznie
Czasami wątpimy w sens tego co robimy. Chcemy dobrze,
a wychodzi źle. Dlaczego tak się dzieje, nie znamy
odpowiedzi, tak jak skazanie za niewinność.
Wspaniala atmosfera tego wiersza, obok takich wersetow
nie sposob przejsc obojetnie. Prosze o wiecej.