Za póżno
Siedzę samotny i czuję
Jak serce z boleści mi kłuje
Jak boli wyrzut sumienia
Gdy nic nie można już zmieniać
Nie można przywrócić przeszłości
Słów cofnąć, odwołać podłości
Twojego cichego cierpienia
Nic już nie można pozmieniać
Żałuję, żałuję.... cóż z tego?
Nie zmienię czasu przeszłego
Odeszłaś... zgrzytnęły w drzwiach klucze
Na błędach kolejnych się uczę
autor
ar-tur
Dodano: 2008-10-10 13:07:46
Ten wiersz przeczytano 593 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
prosty ale emocjonalny, wiersz zatrzymuje, bo nie ma
się co cieszyć z kolejnej pozyskanej wraz z
doświadczeniem mądrości, ale smucić się nad kolejnym
popełnionym błędem (bynajmniej nie jest to uwaga do
autora)
wiersz wzrusza, bo tyle w nim prawdziwych emocji...
Słów cofnąć się nie da także przeszłości ale zawsze
można zachować wspomnienia a może miłość wróci bo
zawsze nas zaskakuje Smutny wiersz ale pięknie
napisany i wzrusza
Wiersz rezygnacją pisany, ale czasem wydaje nam się
tylko, ze wszystko stracone. Hm, czy naprawdę uczymy
się na błędach? To wiersz nieregularny.
wyrzyty sumienia niczego nie zmienią piszą niektórzy,
a moim zdaniem to na przyszłość dobrze wróży, a
pozatym jak wykrzyczysz to jest lżej, tylko tak patrzę
na wyniki ocen tego wiersza, to niektórzy tak się
nim zachwycili, że o ocenie zapomnieli, przykre to
trochę.
Każdy najlepiej uczy się na własnych błędach i choć
nie zawsze można je naprawić, jest to dla nas
najlepsza lekcja. Pozdraiwam:)
to prawda uczymy sie na bledach,a im wiecej ich
popelniamy tym wiecej rozumiemy.Sliczny wiersz.
Wyrzuty sumienia potrafią zaboleć. Bardzo ładny
wiersz+