Za późno na deszcz
dałam ci uśmiech
a ty
rzucałeś nim o podłogę
i świty
blaskiem spojrzeń malowane
nie przebiły szarości twoich
kłamstwa w bukietach słów
darowane pachniały
różami i błotem
wonnością usypiały
ciepło
aksamitu
Jesień sprzyja melancholii Pozdrawiam Bejowiczów :)
autor
beano
Dodano: 2023-11-21 10:05:37
Ten wiersz przeczytano 1460 razy
Oddanych głosów: 47
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Ślicznie
Wymownie, szczególnie te kłamstwa w bukietach róż
musiały boleć...
Pozdrawiam ciepło
Delikatnie ,melancholijnie i trochę smutno jak w
jesieni.
Pozwolę sobie za tarnawargorzkowskim,
Miłego dnia życzę :)
ślicznie, ale smutna ta melancholia.
Cudowne przenośnie wiersz czyta się jednym tchem
...
świty osnute poranną mgłą
parkowe ścieżki wciąż złote
czarują
deszcz
zakrywa cię płaszczem
ostatnie promienie słońca
próbują dojrzeć
ciebie uśmiechniętą
ponad wszystko
...
Pozdrawiam serdecznie,
Miłego dnia
malowniczo o relacjach miedzyludzkich
Serce krwawi obłudą otulane. Ślę moc serdeczności i
uśmiechów:)
Subtelne emocje, które przeplatają się z kontrastami,
takimi jak uśmiech i rzucone nim o podłogę czy wonność
róż z błotem. Bogate obrazy, które rozbudzają i
zmysły.
Fajna forma.
(+)
Śliczny wiersz, uwielbiam taka melancholię
Pozdrawiam serdecznie :)
Przykre to, ale nadzieja trzyma się długo i mocno.
Dobrze, ze wróciłaś. M
Witaj
Wymownie o złudnej miłość, której ślad
rani serce.
Przesyłam pozdrowienia.
W obrazowej formie ujęłaś stan ducha.
Wiersz dobrze oddaje smutek wyrażony w tęsknocie.
Pozdrawiam:)