Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

ZABIERZ MNIE PROSZĘ


zabierz mnie proszę do studni bezdennej
i zetrzyj zmysły na prochy ulotne
bo tyle mroku co życia jest we mnie
dziś wiem na pewno że prawdy nie dotknę

po co mi było brnąć na grząskie bagna
ruchomych piasków wyzywać otchłanie
teraz już nicość i pociecha żadna
głucho opadła kołatka na bramie

nikt nie otworzy tych wrót gdzie pytania
uwiędłych myśli zostawionych sobie
bijące serce przed śmiercią się wzbrania
konając cicho przemierza tę drogę

zabierz mnie proszę bom pyłem na wietrze
ulotnej chwili wiecznie poślubiony
dla niepamięci zapal ognie wieczne
i otul różę wierszem nieskończonym…

autor

Sfinx

Dodano: 2008-10-23 17:45:15
Ten wiersz przeczytano 1236 razy
Oddanych głosów: 47
Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (37)

fryzjerka fryzjerka

Jesteś Mistrzem tworzenia klimatu,tylko dlaczego jest
tak beznadziejnie smutno,czy nie ma odwrotu od
nieuchronnego końca.Nie oczekuję odpowiedzi...:)

ajlinek ajlinek

przepiękny wiersz,smutek przewija się między wersami
niczym mgła, lecz można go rozproszyć wstajacym
słońcem,piękne słowa,niesamowite metefory,jestem pod
wrażeniem...czysta poezja,,,gratuluje i wielki plus

marzycielx marzycielx

W tej kolejce nikt nie chce być pierwszy, każdy z nas
przemierzy tę drogę tylko w innym czasie. Dla Boga i
dla osoby która kocha, pył na wietrze jest
najważniejszy. Miłość nigdy się nie kończy.

Yulia Yulia

ktoś kiedyś napisał cyt."Niektórym prawda wydaje się
tak wielka, że aby ją ogarnąć, muszą się znaleźć od
niej jak najdalej"...ładny wiersz...jak zawsze

pomidor pomidor

Ciekawy, modlitewny ton wiersza. A może by tak. Nie
zabierajmnie proszę, bo jeszcze chce pożyć, by dla
moich sympatyków jeszcze wiersze tworzyć.

ula2ula ula2ula

Wiersz jest rozpamiętywaniem czy zmysły uspokoić
można czy naturę zmienić bo tak tylko weź mnie ze sobą
bo życie jak niedokończony wiersz Piękne wołanie bo
smutek na dnie Dobrze napisany z talentem Na tak!

MałgosiaW MałgosiaW

Witaj ziemianie! Już ostatnio pisałeś ciepło a tu
znowu smutek? :-)

MAGNOLIA MAGNOLIA

Choć wiersz smutkiem owiany to lekkośc z niego płynie
,ciekawie to przekazałeś.

Nel-ka Nel-ka

brawo za nastrój, jak zwykle u ciebie magiczny i
niebanalne metafory

szybasia szybasia

Wiele pytań bez odpowiedzi, wiele myśli zostawionych
sobie, jak pył na wietrze ulotnej poślubiony chwili
otulasz różę wierszem nieskończonym...

jarmolstan jarmolstan

Wiersz o bardzo głębokiej treści emocjonalnej, dobrze
zrymowamy, poprawny w brzmieniu, mnie się podobał,
gratuluję pomysłu i wykonania.

judyta1 judyta1

Skąd taki smutek ,brak poczucia sensu?Poszukując
prawdy idzie się drogą wyboistą.Dobry wiersz.

Eurydyka12345 Eurydyka12345

Tyle nostalgii w wierszu,"dziś wiem na pewno,że prawdy
nie dotknę...teraz już nicość i pociecha
żadna",cyt.aut.Pięknie zbudowane zdania,ładne
epitety,świetny temat.Rym;a- c, b- d.

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Wiersz doskonały ,prowadzisz nastrojowo czytelnika i
otulasz wierszem:)

Revan Revan

Świetny nastrój,przepiękna gra słów

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »