ZABIERZ MNIE PROSZĘ
zabierz mnie proszę do studni bezdennej
i zetrzyj zmysły na prochy ulotne
bo tyle mroku co życia jest we mnie
dziś wiem na pewno że prawdy nie dotknę
po co mi było brnąć na grząskie bagna
ruchomych piasków wyzywać otchłanie
teraz już nicość i pociecha żadna
głucho opadła kołatka na bramie
nikt nie otworzy tych wrót gdzie pytania
uwiędłych myśli zostawionych sobie
bijące serce przed śmiercią się wzbrania
konając cicho przemierza tę drogę
zabierz mnie proszę bom pyłem na wietrze
ulotnej chwili wiecznie poślubiony
dla niepamięci zapal ognie wieczne
i otul różę wierszem
nieskończonym…
Komentarze (37)
Jesteś Mistrzem tworzenia klimatu,tylko dlaczego jest
tak beznadziejnie smutno,czy nie ma odwrotu od
nieuchronnego końca.Nie oczekuję odpowiedzi...:)
przepiękny wiersz,smutek przewija się między wersami
niczym mgła, lecz można go rozproszyć wstajacym
słońcem,piękne słowa,niesamowite metefory,jestem pod
wrażeniem...czysta poezja,,,gratuluje i wielki plus
W tej kolejce nikt nie chce być pierwszy, każdy z nas
przemierzy tę drogę tylko w innym czasie. Dla Boga i
dla osoby która kocha, pył na wietrze jest
najważniejszy. Miłość nigdy się nie kończy.
ktoś kiedyś napisał cyt."Niektórym prawda wydaje się
tak wielka, że aby ją ogarnąć, muszą się znaleźć od
niej jak najdalej"...ładny wiersz...jak zawsze
Ciekawy, modlitewny ton wiersza. A może by tak. Nie
zabierajmnie proszę, bo jeszcze chce pożyć, by dla
moich sympatyków jeszcze wiersze tworzyć.
Wiersz jest rozpamiętywaniem czy zmysły uspokoić
można czy naturę zmienić bo tak tylko weź mnie ze sobą
bo życie jak niedokończony wiersz Piękne wołanie bo
smutek na dnie Dobrze napisany z talentem Na tak!
Witaj ziemianie! Już ostatnio pisałeś ciepło a tu
znowu smutek? :-)
Choć wiersz smutkiem owiany to lekkośc z niego płynie
,ciekawie to przekazałeś.
brawo za nastrój, jak zwykle u ciebie magiczny i
niebanalne metafory
Wiele pytań bez odpowiedzi, wiele myśli zostawionych
sobie, jak pył na wietrze ulotnej poślubiony chwili
otulasz różę wierszem nieskończonym...
Wiersz o bardzo głębokiej treści emocjonalnej, dobrze
zrymowamy, poprawny w brzmieniu, mnie się podobał,
gratuluję pomysłu i wykonania.
Skąd taki smutek ,brak poczucia sensu?Poszukując
prawdy idzie się drogą wyboistą.Dobry wiersz.
Tyle nostalgii w wierszu,"dziś wiem na pewno,że prawdy
nie dotknę...teraz już nicość i pociecha
żadna",cyt.aut.Pięknie zbudowane zdania,ładne
epitety,świetny temat.Rym;a- c, b- d.
Wiersz doskonały ,prowadzisz nastrojowo czytelnika i
otulasz wierszem:)
Świetny nastrój,przepiękna gra słów