Zachować w sobie ciepło do ludzi
Chcę, a nawet tego wyjątkowo pragnę
umknąć pędzącemu czasowi,
unieważnić go, być
przed nim, pod nim a najlepiej poza
i jeszcze
zachować w sobie ciepło do ludzi
nie denerwować się
gdy przed nosem, zamykają się drzwi
odjeżdżającego ostatniego autobusu.
Wtedy chcę, a nawet tego pragnę,
zatrzymać wieczny czas jak w bursztynie
Bolesław Zaja
Z poza mgły z za łuku malowanej tęczy na
ekranie
przymkniętych powiek
siebie ukazuję na tafli szklanej
Powiem słowem to ja Bolesław, usłyszysz
echem odbitym od zielonych brzóz stojących
na hałdach
To ja skowronka śpiew, płoszony przez wiatr
To ja przyziemny, jak spadły wcześniej liść
zielonej barwy
To ja tworzący blady cień w purpurze
zachodzącego słońca
Ja wiem,żem ja jak twój uśmiech na ekranie,
jak uścisk dłoni
Chce opowiadać o marzeniach, o dalekich
krajach
w marzeniach śnić o rozmodlonym zaułku
świata, tam
harmonia dźwięku i ciszy i szept znikającej
z serca modlitwy
To ja jeden jedyny a tyle mam imion, mnie
tylko znanych
Radość i Smutek w tańcu swawolnym, Żal i
ciche Cierpienie
To ja zamieszkały wśród ludzi a wielce
samotny
wymawiam słów wiele do ciebie, posłuchaj
to ja mieszkam w tobie
Twój duch -przyjaciel
Dziś spoza mgły z za łuku spoglądam w
szczeliny świata
jeszcze skrawek drogi przede mną
Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Komentarze (2)
Masz szczęście, bo posiadasz umiejętność zapisywania
uczuć i obrazów.
Zatrzymać, być poza, unieważnić czas.
Pierwsza część wiersza.
Filozoficzna.
I druga część.
Piękny Człowiek.
Obie części- poetycko bardzo.