Z zaciśniętymi palcami...

01.09.2006

Samolot wystartował tak szybko
Za szybko by pytania ponowić
Po prostu, nagle, zostawiłam wszystko
Nie miałam czasu się zastanowić

Zaufałam niepewności naiwnością czystą
I wzbiliśmy się wyżej od najwyższej góry
Próbowałam zapamiętać ziemię ojczystą
Lecz widoki zasłaniały chmury

Zasnęłam w swej burzy na dwie godziny
Jak nieboszczyk w martwy punkt wpatrzona
Myślami w gronie przyjaciół, rodziny
Naciskiem swego wyboru sparzona

Powieki walczyły z niechcianymi łzami
Wyr silnika zagłuszał rzeczywistość
Rozum krzyknął - „granice za nami!”
Na rok świadomość rysowała przyszłość

Pomyślałam…

„Coś się musi zacząć by mogło skończyć”
Podniosłam nadzieję przebitą kolcami
Koła zaczęły się z ziemią łączyć
Wysiadłam i szłam z zaciśniętymi palcami

autor

Koreka

Napisany: 2006-06-10 Dodano: 2006-10-06 14:33:39

Ten wiersz przeczytano 370 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie