Zadałeś mi Ranę

Bartkowi.............zerwanie to była najlepsza rzecz!!!!!

Poezją muszę kierować swą rękę,
by nie pisać tak oschle, by skrócić tę mękę.
Zadałeś mi ranę rękoma swymi,
zniszczyłeś nadzieję słowami twymi.
Słońce nie świeci i długo nie błyśnie,
pojawi się dopiero, gdy zły sen już pryśnie.
Pomodlę się do gwiazd, do nieba, do Boga,
może On pokaże, gdzie właściwa droga.
Niewiem, co czuję i niewiem, co myślę,
chciałabym krzyczeć, jednak wiersz ci wyślę.
Gdy myślę, to czuję okropne znudzenie,
iż zadałeś mi takie upokorzenie.
I płakać się chce, gdy tę chwilę wspomnę
i niewiem, czy jeszcze o honor się upomnę.
Odwagi i dumy bardzo mi potrzeba,
teraz, gdy wołam o pomstę do nieba.
Żyć trzeba dalej, a ja się boję,
bo niewiem, czy tę ranę w sobie zagoję.
Mogę wybrać drogę, bojącą się porażki
i wspominać jedynie szczęśliwe igraszki.
Z drugiej strony serce mocno bije,
pytając wkółko, "czy mnie to zabije?"
Nie chodzi już o słowa, które wymówiłeś,
lecz o cząstkę mej duszy, którą skaleczyłeś
Niewiem po co, piszę ci te wszystkie słowa,
twe serce i tak pojąć tego nie zdoła!!!

autor

Łasiczka

Napisany: 2001-11-09 Dodano: 2005-04-19 07:16:08

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie