zagrożony

dni się ciągną powoli
a może pędzą zbyt prędkie
już nie pamiętam, nie wiem
coś rozproszyło się we mnie

i leżę tak w proszku cały
i czekam aż zmiecie mnie na szufelkę
ktoś kto mnie zauważy
nie przejdzie obojętnie

z gliną i wodą wymiesza
od nowa ulepić zechce
i wypali mnie od nowa
postawi na kredensie

i kiedyś mu się przypomni
i łokciem przypadkiem zepchnie
roztrzaskam się o podłogę
dni ciągną się niebezpiecznie

...nie mówię "tak", nie mówię "nie"... wogóle rzadko jestem stanowczy...

autor

danioł

Dodano: 2006-04-04 16:38:19

Ten wiersz przeczytano 360 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie