zaklęci w róże...

Kiedyś moje serce było zamknięte na klucz...było bezpieczne od wszelkich burz...
biegłam bez tchu po nowy dzień... wierząc że kiedyś spełni się mój sen...że moje marzenie to nie tylko złudzenie...
Każdego dnia byłam bliżej celu choć na tej drodze poległych było wielu...
Aż dnia pewnego przede mną stanąłeś swe delikatne dłonie wyciągnąłeś...do dzisiaj nie wiem jak to się stało że moje serce o ciebie błagało, więc wprost do rąk ci je oddałam i klucz głęboko do szuflady schowałam...Ty przytuliłeś to serce do siebie i byłam pewna że jestem już w niebie...lecz na tym niebie pojawiły się chmury i deszcz z nich padał już poraz nie wiem który...aż wkońcu me serce do mnie wróciło z wielkiego bólu się biedne wiło...i cóż z nim zrobić gdy takie wystraszone płominie twej miłości przez deszcze już zgaszone...rozpryśnięte marzenia...już nie zaznają spełnienia...takie piękne choć bolene wspomnienia...zatrzymałam się w miejscu choć czas ciągle płynie a ból w mym sercu nadal nie ginie...siedzę więc w ciszy i wiersz ten pisze może anioła jakąś rade usłyszę i znów będę pędzić po nowy dzień wierząc że spełni się kiedyś mój sen...że jeszcze kiedyś wyciągniesz ręce a ja moje serce znów dam ci w podzięce i już nie straszne będą nam deszcze i burze a naszą miłość zmienimy w róże kto ją spróbuje kiedyś połamać kolcami będzie mu ból zadawać a nasza miłość będzie tylko nasza jeśli znów przyjdzie deszcz Bóg użyczy nam poddasza nic nas nie dotknie będziemy nietykalni najbardziej szczęśliwi i zawsze realni...

autor

Kaja Jabłońska

Dodano: 2004-09-19 02:18:35

Ten wiersz przeczytano 452 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie