Za(klucz)ona

Samotność to straszna zmora,
ale przyłączam się do słów
"Skorusy", myślę tak samo.
Wiersz mi się podoba.
Pozdrawiam serdecznie.

z empatią wyznam, ze mam podobnie -
pomimo tłumów czuję samotność i pustkę intelektualną i
nieraz nachodzi potrzeba aby z kimś pogadać, a tu -
nawet elektonicznie i wirtualnie mnie unikają

czasami nie ma innego wyjścia ,nie jesteś sama w
takiej sytuacji...lepiej być samą w pojedynkę niż samą
w dwójkę...

Ciężko jest nieść smutki samemu... Kłaniam się :))

skazana przez siebie na samotność
- może to tylko przewrotność?
Pozdrawiamm serdecznie

Piękny wiersz o samotniku, którego dotknęła niemoc.
Ładna modlitwa, prośba o przebaczenie. Bardzo dobra
puenta. Tak niestety bywa, coś o tym wiem... :)
Świetne, coś dla bardzo wrażliwych. :)

Jaki refleksyjny wiersz, smutny i melancholijny.
Bardzo wzrusza. Pozdrawiam serdecznie

lucuś, sorry, ale dopiero wróciłam z telefonem z
naprawy i zobaczyłam, że dzwoniłaś:)

dla mnie jest ok. i jakoś dziwnie bliski wiersz,
myślę, że klucz do wszystkiego leży w nas samych...
pozdrowionka:)

Lucuś wybacz, ze odeszłam na chwilkę - teraz jestem i
chce zostawić Tobie trochę ciepełka pod Twoim pięknym
wierszem:)
Do wieczorka:)))) Buziaki:)

Lucuś- czasem gryzą gorzej niż psy, bo te dają
zazwyczaj wcześniej ostrzeżenie.

Kenaj! Codziennści kąsają- świetnie określiłeś, ale
ludzie potrafią gryźć:(
Pozdrawiam z podziękowaniem:)

on przyciągnął mnie swym wyglądem, wyglądem
wymiatającym kąsającą codzienność.

Magdo! Po Twoim optymistycznym wierszu mogę zaśpiewać:
"Ale to już było, nie powróci więcej..."
Dziękuję za odwiedziny!
Miłego dnia:)

Taki smutny. Dramatycznie, jeśli w potrzebie
natrafiamy na zamknięte drzwi, ale patrzę na datę i
mam nadzieję, że to już przeszłość i dziś jest
słonecznie.Pozdrawiam.

Halinko! Tak mają wrażliwe dusze:(
Dziękuję z pozdrowieniami!